Oma mama

 

Op een dag als vandaag ben ik de hele dag met Walter bezig. Hij stapt vanmorgen gewoon in de taxi naar het dagverblijf en ik blijf thuis met Jan en mijn tobberige gedachten. Afgelopen nacht was het half twee voordat de slaap met te pakken had. Jan's aanwezigheid is een welkome afleiding, we spelen samen met de trein, en even later is de bank een boot en de rest van de woonkamer is de wilde zee met nep-nemo-visjes, lieve haaien en gekke krokodillen. Ik gil dat ik van de boot-bank in het water valt en het kleine prinsje doet zijn uiterste best om me te redden. We eten een broodje en drinken samen uit een flesje yoki mét een rietje.

Later in de middag spelen we voetbal in het steegje. jan stelt me gerust: "voetbal is ook voor meisjes, én voor oma's"

Het is tijd voor een pauze en we snoepen een koekje en drinke ranja. Totaal onverwachts slaat de peuter zijn plakarmpjes om mijn nek, zoent me vol op mijn mond en zegt: "ik hou van jou oma, voor altijd en heel veel". Zonder dat hij het beseft is hij de zalf voor mijn gewonde ziel, de zachtste pleister op de wonde. Ik snuffel in zijn zweethaartjes en kus hem terug. Mijn stem breekt als ik heel zachtjes in zijn oor fluister: "Ik van jou ventje, ik van jou…."