Lieve Walter,
We kennen het allemaal, reclame jingles. En wat zing je ze graag mee, de kikker van Duinrell, de tune van het Kruidvat, maar de grappigste is toch wel die van de Hema. Waarom zo grappig? Daar zit natuurlijk weer een verhaal aan vast.
Vroeger, in een ver verleden, niet heel ver hier vandaan zong je al mee met allerlei radio jingles, met als absolute favoriet SKY radio 100.7 FM. Lekker handig ook de frequentie erachteraan, maar voor jou vooral een teken van herkenbaarheid. Een beetje softe popliedjes, af en toe wat Nederlands en natuurlijk Marco Borsato, je absolute favoriet, dat kón toen nog, nu bijna niet meer. De gekke stemmetjes van Bert en Ernie, en de “mana mana song van The Muppets” nog steeds moet je erom lachen. Tweestemmig “The lion sleeps tonight” allemaal tophits waar ik lekker gekke stemmetjes in kon zingen en waar jij zo enorm van genoot. Op de woongroep kwam de Kruidvat jingle en later de “tudutudu echt Hema”, wat al snel werd verbasterd naar – Echt Herma , één van de allerliefste begeleidsters die ik ooit ben tegengekomen. Herma met haar enorme kennis en haar nog grotere hart had je meteen voor zich gewonnen toen ze invalwerk ging doen op je eerste zorgplek, hoe blij waren we dat zij werkte op de tweede zorgwoning. Een ontelbaar aantal uren heeft ze in je geïnvesteerd, en ze zat, samen met ons, een dag in het ziekenhuis toen je werd geopereerd aan je knie. Herma’s zorg die vaak zoveel verder ging dan de 8 uurs dienst van de dag, die prachtige zorgplannen schreef met haalbare doelen én erop toezag dat er tijd en aandacht voor je was. Haar kruistocht op zoek naar de beste dagbesteding na Onder één Dak, en haar lieve glimlach.
Afgelopen week sloot ze een 44 jarige carrière af bij Amerpoort, wat zal zij veel hebben gezien en meegemaakt. Bestuurswisselingen, personeelswissels, een ontelbaar aantal bewoners en evenzoveel verhuizingen. Succes boeken en het plan bijstellen, opnieuw solliciteren op eigen functie toen de hele organisatie ging herorganiseren. Herma bleef overeind, en bleef zorgen. Tot het fatale moment dat het allemaal teveel werd en ze, met pijn in haar hart een andere weg moest kiezen omdat ze er bijna aan onderdoor ging. Ik denk dat dat het moment was dat ook wij moesten gaan zoeken naar een ander plekje voor jou. Met Herma verdween het kloppend hart van het team, ik wordt nog verdrietig om haar als ik eraan denk. Gelukkig bleef de herkenning, en als je haar dan al tegenkwam was het meteen weer: tudu tudu echt Herma……
Namens jou heb ik een cadeautje gekocht en een mooie kaart geschreven, bij de receptie heb ik haar een column beloofd en die los ik nu in. Herma, wat heb jij veel voor Walter gedaan, wat ben je enorm waardevol geweest voor ons als gezin, voor mij als luisterend oor, voor Walter als stand-in moeder als ik er niet kon zijn. Het is nu tijd om te rusten, te genieten, uit te slapen en je geen zorgen meer te maken over roosters, bezetting, leerlingen en bewoners.
En gelukkig zijn er nog meer “Herma’s” op de Amerpoort, maar nu heten ze Simone, Mayra, Maud, Monique, Rosanne, Ruby, Yara, Mathilde, Briggitten, Vito, Charella, Petra, Renate, Denise, Wendy, Awovi, Daniëlle, Lisa, Wies, Annika, Laura, Angela, Tijmalda, Jette, Fabrizio, Renske, en al die andere collega’s die zich elke dag weer inzetten voor een – goed leven.