Categorie archief: Duivenverhalen

Omdat ze haar mond vol eten heeft voor de hongerige kinderen kan ze niet direct antwoorden en dat is misschien maar beter ook. Met grote behoedzaamheid geeft ze eerst de jongen te eten en dat moment geeft haar even de … Lees verder →

Aangeslagen lag hij op de grond, versuft van de klap en totaal van streek. In de verte zag hij de auto wegrijden die het leed had veroorzaakt, even meende hij nog de achterlichten te zien toen werd alles opnieuw donker. … Lees verder →

Met het ongeloof in haar ogen had ze het zien gebeuren. Haar lief, de vader van haar nu nog kinderen in-het-ei was vreemdgegaan. Ze had toegekeken hoe hij zich had opgepoetst als een jonge vent, ze had hem sierlijk zien … Lees verder →

Hij vloog van tak naar tak en voelde zich helemaal het mannetje. Zijn veren zaten nog lekker strak en hij mocht er nog steeds zijn, ondanks het feit dat hij in duiven-jaren toch al wel hard richting middelbaar schoot. Zwierig … Lees verder →

Na de noodlottige duif-dood-rij-aktie is het op mijn werk zo’n beetje het gesprek van de dag. Ik ben er achter wie de duivenrecepten in mijn postvak heeft gelegd en het is allemaal te wijten aan hormonen, zwangerschapshormonen, en dan bedoel … Lees verder →

En dan heb ik zomaar het geluk om een weekenddienst te draaien met één van de duivenrecepten-collega’s. Ik zin op wraak maar kan eigenlijk niet zo één,twee,drie iets bedenken. Het is voor de eerste keer dat ik op samen met  … Lees verder →

Vertel je in je onschuld dat je een duif hebt aangereden, zitten er de volgende dag ineens, vanuit het niets, recepten in mijn postvak op het werk, van…. je raad het al, duivengerechten. Het stelletje barbaren denkt dat ik de … Lees verder →

Vandaag een vroeg dienst gewerkt, altijd lekker om vroeg te beginnen. In de dagdienst kun je van alles en nog wat regelen en organiseren. Zodra de bewoners naar dagbesteding zijn is er ruimte voor andere dingen. Vanmiddag dus even in … Lees verder →